Begrijp ik hieruit dat je een meer gestructureerde aanpak van lokale, individuele ecologisch verantwoorde ambachtelijke produktie niet wenselijk acht ?
Een brug te ver ?
Nee zeker niet, ik denk alleen dat in een rijke maatschappij als de onze, we het ons nog steeds kunnen permitteren langs een bedelaar te lopen, misschien een minzaam knikje, maar vaak ook met de gedachte: waarom ga JIJ niet gewoon aan het werk? En dan met de nadruk op het woord "langs". En vul in voor bedelaar: iemand met pech langs de weg, iemand die voor jou aan de kassa 3 euro te kort komt en besluiteloos de, toch al schaarse, boodschappen langs gaat, van wat zal ik terugleggen? Met een schuin oog vol schaamtegevoel naar de rij achter hem of haar...Elke keer (is me maar twee keer overkomen hoor) volgen de opmerkingen: die zie je nooit meer terug, meneer ik kom ook 15 euro te kort, of die doet het ook wel: heb jij geld teveel ofzo?
Hoe georganiseerd die LETS systemen ook werden uitgevoerd, Amsterdam Noppes was het meest succesvol, allerlei participerende bedrijfjes, kunstuitleen, letsmarkten en (k)LETScafe's etc, met een piek van 1500 deelnemers als ik het mij goed herinner, kunnen ze nu net het hoofd boven water houden met een kleine 600 deelnemers volgens mij. Ik heb in Heerhugowaard een systeem opgezet met de achter liggende gedachte, dat je meteen het diepe in moest om te kijken wat de mogelijkheden waren: een auto kopen/verhuren/delen/verkopen, een travelsleeper en een caravan, verzekeringsmaatschappij zo gek zien te krijgen dat er een 20-tal mensen die auto mochten gebruiken zonder van tevoren kopietjes van hun rijbewijs, bonusmalusgeschiedenis, getekende verklaringen etc. in te moeten leveren. Afspraken maken met de sociale dienst en de belasting en dan meteen ook maar de afgesproken 3500 p/j overschrijden en dan je inkomstenbelasting in Noppes af dragen...
Ik weet alleen dat de, in verhouding kleine groep, specialisten, alleskunners en professionals zwaar belast werden in een systeem en vervolgens hun snel verdiende eenheden niet konden verslijten, maar ook dat afspraken in zo'n sociale gemeenschap, soms wat ruimer bemeten moesten worden, qua tijd en uitvoering. En dat moet je ook maar kunnen. Niet iedereen accepteert dat. Het gevolg is, dat er nog steeds maar een 5-10.000 mensen in heel Nederland aan mee doen. (gevoelsmatige schatting) Terwijl in sommige gevallen een hele community incl de bakker, groenteboer, en taxibedrijven, aannemers en zelfs de burgermeester in lokaal geld worden betaald. Maar dan altijd omdat een belangrijke bron van inkomsten in zo'n stad of dorp kompleet was weggevallen. Wat trouwens in bijna alle bekende gevallen door de landelijke overheden verboden werd ivm derving van belastingcenten.......
Is het beter om het organisch van onderuit te laten groeien?
Wat uit je hart komt, hoeft niet betaald te worden, alleen onderhouden:-)
Denk je dat vanuit de hobby-wereld of de recycle (van afgeschreven, maar wel industrieel vervaardigde) produkten er ook een andere economie kan/zal ontstaan ?
Zeker weten! Het bewijs ligt alleen in Nederland al, in bijna elke grote/middelgrote stad voor het oprapen: Stichting de Arm in Utrecht, Noppes in de Zaanstreek (niet dezelfde Noppes uit Amsterdam) de Sirkel in Maarssen, Rataplan in Heerhugowaard. Stuk voor stuk begonnen als initiatieven om mensen met een (sociale) handicap, achterstand in de "normale" arbeidersmaatschappij, langdurig werkelozen etc, in te zetten om een recycling beweging op te zetten om op die manier duurzame goederen die vaak met 1 enkel defect aan de kant van de weg gezet zijn, weer gerepareerd terug te plaatsen in het (sub)economisch verkeer en op die manier een laagdrempelige toegang voor meestal diezelfde groep op te zetten, die de gereedschappen ter hand hadden genomen. Daarnaast zijn er zelfs al groepen die gebruikte Ikeameubels gaan pimpen, waar hebben we het over?
Veel van die groepen zijn zichzelf aan het bedruipen en maken vaak alleen nog gebruik van de faciliteiten van de gemeente, terwijl een (groot) deel van hun uitkering vervangen wordt door geld dat zij zelf hebben verdiend. Soms zit daar een soort bonus systeem aan vast, zodat ze een ietsje meer overhouden, of minder in hoeven te leveren. De toegevoegde waarde aan herintreding, teruggewonnen zelfvertrouwen, er trots op zijn om voor Rataplan of de Sirkel te werken etc, is niet in geld uit te drukken, maar dat is evident. Wat je ook ziet gebeuren, is dat mensen met een schijnbaar "normaal" inkomen, steeds meer gebruik gaan maken van dit soort faciliteiten en het allang niet meer blijft hangen achter het imago van er op uit te zijn een antiek of curiosa voordeeltje te vinden. Maar gewoon ook zonder schaamte eerstelijns levensbehoeften als een wasmachine, kleding, keukengerei en wat al dies niet meer zij kopen, thuis laten bezorgen (met de overduidelijke ARM-, Rataplan of Sirkelbus) of repareren. De repaircafe's schieten als paddestoelen uit de grond. Uiterlijke schijn hoeft blijkbaar niet altijd meer opgehouden te worden, want iedereen voelt de klappen van de afgelopen crisissen (bestaat dat woord?) Daardoor ontstaat ook een bredere acceptatie in de buurt of eigen leefomgeving.
Waar het imho nog steeds aan ontbreekt, is het gat wat er reeds gevallen en nog steeds aan het vallen is tussen ambachtslieden met verstand van zaken en de consument die gretig geworden door de schijnbare meerwaarde die zijn/haar geld had gekregen na het op de markt verschijnen van een ware overvloed aan helaas niet meer duurzame, maar wel zo goedkope (Chinese) goederen. Dat het vaak al binnen zeer korte tijd naar de vaantjes was, word wonderlijk genoeg maar al te gemakkelijk onder het grote kleed van "ik had het kunnen weten of wat kun je ook voor dat geld verwachten?" geschoven om vrolijk verder te gaan met het consumeren van al dat lekkers.....Ondertussen ligt het defecte, meestal rode BoysToysding al in de kliko. Valt niet eens meer te repareren. Maar volgens mij zijn wij daarin roerend met elkaar eens..zie de volgende
Momenteel is het naar mijn beleving zo dat de echt ecologische produkten en ambachtslui aan het uitsterven zijn.
Niet dat ze het niet willen, maar de economische realiteit maakt het gewoon amper leefbaar.
Het feitelijke ontbreken van georganiseerdheid ben ik het helaas niet mee eens.
De oude gilden werden natuurlijk ook bestierd door rijke (ambachts)lieden die het grote geld verdienden en de werkende klasse maar al te graag onder de duim hield met eisen aan vaardigheden en uitvoering die zijn weerga gelukkig niet meer kent. Misschien nog in de derde Wereld, but who cares? Deze werden vaak met straffe hand en met medeweten of zelfs -werking van de plaatselijk Hermandad uitgevoerd. Alle grote industriële opstanden, met de bonden aan kop maar vaak niet aan het front, zijn ook niet ontstaan omdat iedereen tevreden was met zijn/haar gage. Blijkbaar is er ook nog iets anders nodig...
In een land als Brazilië, waar een onuitgeschreven wet van toepassing was, nl: Dat een individu het recht had, een stuk ongebruikt land, zie het als onze oude regels over het recht op kraken na een jaar leegstand, te bewerken voor eigen gebruik, als alle geldende/gebruikelijke etiquette in acht werden genomen. Wij kennen een oud, maar nog steeds gebruikte uitdrukking in officiële akten: "Het goed te behandelen en te beheren als een goed huisvader. Als echter de grootgrondbezitter daar nou net met zijn SUV over heen wilde rijden, kon die dat ook ongestraft doen. Nu heeft Stro in Brazilië de grote bonden erbij betrokken en al deze kleine boertjes en onderneminkjes verenigd door ze met een lokale geldeenheid et laten handelen. Samen stonden zij sterker tegenover de grote landeigenaren en maken nu gebruik van gezamelijk ingekochte landbouwgereedschappen, vrachtwagens, opslag etc. Alles word in deze lokale eenheid verhandeld. Ze zijn sterk, groeien, en leven dus in een subcultuur die zijn weerga (nog) niet kent in de hele wereld. Maar zijn wij toe aan zo'n ingreep? Een community die wij in hart en ziel zouden ondersteunen, maar willen wij ertoe behoren? Ik betwijfel het.
Die "andere" economie echter, vraagt nog steeds een inzet en inlevingsvermogen van zijn volgelingen die net zo goed enge vormen aan kan nemen als je niet uitkijkt. Elke misvatting, belediging of schijnbare onderwaardering van het individu kan met de mantel der liefde omhuld worden, als de groep maar close én groot genoeg is. Ook al klinkt dit contradictoire, zonder die grote aantallen, gaan we het ook niet met de 177 redden, hoe hard Michel ook werkt....als we naar een dergelijke groep kijken die met oog voor haar omgeving, ecologisch en economisch geen spijker tussen te krijgen, oude ambachten met recht en liefde in stand houden, huizen inclusief de infrastructuur, financiering etc zonder bemoeienis of banken van buitenaf maar met medewerking van de hele gemeenschap bewerkstelligen, waarom worden we daar dan geen lid van? Anneke, mijn vrouw, heeft uit belangstelling t.g.v. een ooit gevolgde opleiding tot meubelmaker, een aantal van die boeken, waar prachtige, van eenvoudige tot super ingewikkelde stijlen te zien zijn. Toch voelt (bijna) niemand van ons zich geroepen om tot deze groepen te behoren, terwijl wij met ons ecologieforum al een buitenbeentje in deze maatschappij zijn...
En nu word het tijd voor een afsplitsing......(jammer dat jij geen actieve mod meer bent:-)
Never burn faster than your Wocket.