Geld, tijd en duurzaamheid
Moderator: Moderators
-
- Berichten: 3309
- Lid geworden op: 12 nov 2011, 13:21
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
Da s onderwijs. Vandaag de dag ondergeschikt aan de euro. Prop niet meteen gehaald? Opdonderen! Geen idee hoe het hier moet. Met 16 jr gaan werken, dan ben je een heel eind tegen de tijd dat je normaal afgestudeerd zou zijn vrees ik. Hoezo kenniseconomie? Vakkundig om zeep geholpen!
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
Ja, maar die jong gaat werken heeft wel al 10 jaar gewerkt voordat de gestudeerde met schuld nog moet beginnen. Die ongestudeerde heeft dan wel de mogelijkheid wat spaargeld op te bouwen en een hutje te kopen. Die kerel begint met afbetalen van een woning in plaats van een studieschuld.
-
- Berichten: 3309
- Lid geworden op: 12 nov 2011, 13:21
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
Precies. Of de werkende jongere blijft gewoon thuis wonen, op kamers voor de studie hoeft immers niet. Bij 25 jaar is ie dan een heel eind om op eigen benen te staan. Het is zomaar geen uitgemaakte zaak wat onze kinderen gaan doen. Geen zin om te studeren? Prima! Misschien zelfs hoera! Geen schuld.
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
Zo gek is dat niet. Ik heb 2 maten die zijn gaan leren en werken. Misschien verdien ik nu wel wat meer, maar zijn veel eerder gaan verdienen en nu bijna geen schuld meer.pelletpower schreef:Het is zomaar geen uitgemaakte zaak wat onze kinderen gaan doen. Geen zin om te studeren? Prima! Misschien zelfs hoera! Geen schuld.
Tim
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
-- We hebben de aarde niet geërfd van onze voorgangers, maar te leen van onze nakomelingen --
Re: Geld, tijd en duurzaamheid
Heerlijk:
ZEEWIER
Natuurlijk werd regenwater in ons ouderlijk huis badwater, en groenteafval compost. Maar ook het friscostokje werd uit onze mond getrokken, milliseconden nadat de frisco op was. Het was immers een perfect lijmstokje om houtlijm mee uit te smeren. Groenten groeiden in groentenkassen, gemaakt van de autoramen van onze lang overleden Simca. Stukken rolluik werden een looppad rond die groentenkassen. Een in stukken gescheven vat doet al veertig jaar dienst als kachel in het werkkot.
Het creatieve hergebruik is een constante geworden. Oud ondergoed zie je terugkomen als verfvod. Voor elke soort vijzen en nagels is er een uitgewassen botervlootje. Oude kleren kleden een vogelverschrikker (de kleren die mijn broers in de jaren zeventig droegen, jagen de vogels het beste weg). Kippenmest wordt bodemverrijker. Oude fietsbanden trekken een boompje tegen een staak, om het groeiproces recht omhoog te leiden. Een versleten overall wordt omgenaaid tot een pruimenplukpak, dan heb je de handen vrij op de ladder. Zaaigoed ontkiemt eerst in tomaten-bakjes, groeit dan gescheiden op in yoghurtpotjes.
Mijn vader heeft het oog. Hij ziet in elk object een mogelijke nieuwe bestemming. Ik heb het oog niet. Telkens ben ik verwonderd en ontroerd als iemand iets zogezegd onbruikbaars een tweede leven geeft. Ik heb het weer, nu ik lees dat zeewier omgetoverd kan worden tot biogas. Tien procent van de oppervlakte van de Vlaamse kust zou maar liefst zevenhonderdduizend gezinnen van warmte kunnen voorzien. Ik zal het doormailen naar mijn vader. Het zou me niet verwonderen als hij antwoordt dat hij en ma het ouderlijk huis al jaren verwarmen met zeewier.
(mijn column van gisteren in De Standaard) tekst van Wouter Deprez
ZEEWIER
Natuurlijk werd regenwater in ons ouderlijk huis badwater, en groenteafval compost. Maar ook het friscostokje werd uit onze mond getrokken, milliseconden nadat de frisco op was. Het was immers een perfect lijmstokje om houtlijm mee uit te smeren. Groenten groeiden in groentenkassen, gemaakt van de autoramen van onze lang overleden Simca. Stukken rolluik werden een looppad rond die groentenkassen. Een in stukken gescheven vat doet al veertig jaar dienst als kachel in het werkkot.
Het creatieve hergebruik is een constante geworden. Oud ondergoed zie je terugkomen als verfvod. Voor elke soort vijzen en nagels is er een uitgewassen botervlootje. Oude kleren kleden een vogelverschrikker (de kleren die mijn broers in de jaren zeventig droegen, jagen de vogels het beste weg). Kippenmest wordt bodemverrijker. Oude fietsbanden trekken een boompje tegen een staak, om het groeiproces recht omhoog te leiden. Een versleten overall wordt omgenaaid tot een pruimenplukpak, dan heb je de handen vrij op de ladder. Zaaigoed ontkiemt eerst in tomaten-bakjes, groeit dan gescheiden op in yoghurtpotjes.
Mijn vader heeft het oog. Hij ziet in elk object een mogelijke nieuwe bestemming. Ik heb het oog niet. Telkens ben ik verwonderd en ontroerd als iemand iets zogezegd onbruikbaars een tweede leven geeft. Ik heb het weer, nu ik lees dat zeewier omgetoverd kan worden tot biogas. Tien procent van de oppervlakte van de Vlaamse kust zou maar liefst zevenhonderdduizend gezinnen van warmte kunnen voorzien. Ik zal het doormailen naar mijn vader. Het zou me niet verwonderen als hij antwoordt dat hij en ma het ouderlijk huis al jaren verwarmen met zeewier.
(mijn column van gisteren in De Standaard) tekst van Wouter Deprez