Dutch John schreef:Gandalf schreef:
Hoe zit het dan met het grote verschil tussen de waarde van één uur arbeid van persoon A en de waarde van één uur arbeid van persoon B ?
Da's een boeiend vraagstuk. Houdt me sinds afgelopen winter bezig. Mensen willen namelijk wel eens iets kopen van de zelfvoorziener. Gekloofd stookhout. Of bijvoorbeeld een fles eigen wijn. Groenten uit eigen tuin. Mijn eerste voorstel is tegenwoordig: laten we uren ruilen. In een fles wijn steekt een uur werk (ik werk erg kleinschalig...) Kom voor twee flessen wijn twee uur werken. Tot nu toe schat men kennelijk zijn eigen uren hoger in dan die van mij.... Op een ander voorstel -wat gun je me per uur- durft al helemaal niemand in te gaan als ze in het ongewisse zijn over het aantal geïnvesteerde uren.
Conclusie: ergens is hier iets heel erg scheef.
Groet,
DJ
De zelfvoorziener kan het ook nog op een andere manier bekijken. De waarde anders bepalen:
"Zolang de gebruikswaarde voor hem groter is dan de ruilwaarde, ruilt hij niet"
Of vanuit de luxe zelfvoorziener te zijn en niet te MOETEN ruilen:
"Als zelfvoorziener is het naar derden perfect verdedigbaar en uitlegbaar dat de waarde voor de zelfvoorziener de zelfvastgelegde gebruikswaarde is en niet de ruilwaarde die de markt vastlegt."
En natuurlijk geldt dat niet alleen voor de zelfvoorziener ...
En natuurlijk zouden gelijkgezinden beter een 'nieuw' ruilmiddel in omloop brengen dat terug de link met reële gebruikswaarde van goederen (en diensten) legt.
En natuurlijk zouden 'graaiers', 'percentenpakkers' en 'profiteurs' uit het systeem geweerd moeten worden
door de participanten door er simpelweg je goederen/diensten niet mee te ruilen. Deze devalueren immers het (nieuwe)ruilmiddel en daarmee ook
alle werkelijke goederen en diensten.
Laat ze maar zwemmen in hun bergen 'oude ruilmiddel', hopelijk voor hen smaakt het lekker of brandt het een tijdje goed ...
G