Maar dat lukt lang nog niet altijd natuurlijk.Ieder stapje dat ik nu zet probeer ik wel in de goede richting te zetten. Ook steeds met mate, want ik moet nog serieus afkicken. Ja echt.... vroeger was het anders...
En ik wil iets opbiechten...
Er zijn geen excuses voor wat ik deed....
Ook niet 'Het was voor het werk' of 'iemand anders heeft dat bedacht/besloten/opgelegd', neen, dat is zever want ik deed het toch maar....
T'is al redelijk lang geleden, en het ligt nog steeds een beetje op mijn maag. T'was nochtans tof sé.... ja heb er eigenlijk goede herinneringen aan.
Als ik het zeg, gaan jullie dan ook opbiechten op jullie beurt? Goed? Is dat afgesproken?
Bon hier komt het dan:
Op één jaar tijd nam ik meer dan 100 keer het vliegtuig. Ik werd in business class letterlijk rondgevlogen in heel Europa en dan nog eens rondgereden met dikke limo en chauffeur en zo met alles erop en eraan.
Ik vraag vergiffenis....
K'weet het de lat ligt direct hoog. Maar nu aan jullie. 't Hoeft niet zo erg te zijn natuurlijk, liefst niet zelfs, als het maar een waar verhaal is.
